OKRA Leefdaal

Op 17 juli trokken we met een 15-tal leden naar het volledig vernieuwde Afrikamuseum in Tervuren. Dankzij de ervaren gids en de draadloze koptelefoons leerden we heel wat bij over de tentoongestelde items.

In de lange gang die van het onthaal naar het museum leidt zagen we de imposante prauw staan, uit 1 enkele boomstam gehouwen, die indertijd aan Leopold III werd geschonken en door hem naar het museum versast.

Het museum is niet langer een propagandamachine om industriële investeerders aan te trekken en de superioriteit van de kolonisten te prediken maar brengt nu een correcter en gevarieerder beeld van het vroegere en hedendaagse Congo.

De aloude sculpturen die stereotiepe exotische en “onbeschaafde” afrikanen voorstelden zijn verbannen naar een zaaltje in de kelder en een ivoren beeld van Leopold II is met de rug naar de bezoekers gekeerd…

De giraf is bevrijd uit de kelder en prijkt naast enkele andere imposante opgezette dieren maar zij eisen niet langer een hoofdrol op in de tentoonstelling.

Na de rondleiding gingen we in de aanpalende Bistro TEMBO een geslaagd middagmaal nuttigen waarna we op weg gingen naar onze thuishaven.

Hier kan u de volledige foto-reportage bekijken die ik vlug-vlug maakte met m’n iPhone:

Op zondag 12 mei trokken we met 14 geïnteresseerden naar het GC Den Bosuil in Jezus-Eik voor de laatste opvoering van “Den Arrengeur” door het Brussels Volkstejoeter. Dat toneelstuk is in feite een verbrusselste vertaling van “Cash on delivery“, een Brits toneelstuk met navenante humor van Michael Cooney dat sinds 1996 ontelbare keren werd opgevoerd, ook door amateurgezelschappen. In Vlaanderen maken die toneelgezelschappen meestal gebruik van de vertaling van Vic Ribbens “Boter bij de vis“, maar wij keken dus naar de door Marc Bober herwerkte versie in het Brussels. De “mister Swan” uit het oorspronkelijke stuk werd “meneer Swinnen” en de begrafenisondernemer – ja, die speelt ook een rol – werd in echte stripverhaalstijl “menier Salue” (heb je’m?).

Bij dit soort “deurencomedies” vol ingewikkelde en onverwachte wendingen is de timing en het tempo van de acteurs van groot belang. Dat hebben de Brusseleirs uitstekend gedaan: alle toeschouwers lieten zich meteen meeslepen in het onwaarschijnlijke verhaal van een man die de sociale zekerheid al jaren ongestraft kon oplichten met verzonnen huurders en fictieve invaliede familieleden maar die nu een controleur over de vloer krijgt. Niemand kon een schaterlach bedwingen bij het ene hilarische moment na het andere en bij het verlaten van de zaal zagen we alleen opgewekte mensen naar buiten schuifelen, waaronder wijzelf. We praatten nog wat na bij een stevig biertje en kijken nu al uit naar de volgende realisatie van dit toneelgroepje.