In de kranten vandaag veel heisa rond een tussenkomst in een PANO-reportage van een zekere “Jan-Emmanuel De Neve, een Belgisch gedragseconoom die lesgeeft aan de vermaarde Oxford Universiteit en ook de Britse regering adviseert” (het is er aan te zien !). Die jongeman vindt dat de ouderen, die het grootste risico lopen om aan covid-19 te bezwijken, dan ook maar extra moeten bijdragen voor de economische schade opgelopen door werkende jongeren “die het minste baat hebben bij de lockdown, omdat ze minder vatbaar zijn voor het virus“. Alsof vooral de ouderen schuldig zijn aan het verspreiden van het virus! En hoe heeft die man berekend wie veel en wie weinig schade heeft geleden, als dat al kan? ’t Is eens iets anders dan de gebruikelijke complot-theorieën of de schuld leggen bij “vreemdelingen”, maar het blijft wel een poging om mensen tegen mekaar op te zetten in plaats van samen aan oplossingen te werken. Dat solidariteit niet populair is in neo-kapitalistische kringen is niet nieuw, wel wraakroepend.
Johan Morris
OKRA verspreidde naar aanleiding van deze anti-solidaire uitlatingen volgend persbericht.
OKRA, de grootste ouderenvereniging in Vlaanderen, nam tot haar verbazing kennis van het idee om via een coronatax bij ouderen de corona-uitgaven deels in te dekken. Dit idee lanceerde gedragseconoom Jan Emmanuel De Neve.
Ouderen zijn vandaag reeds de grootste slachtoffers van deze coronacrisis, niet alleen op vlak van de hoge sterftegraad maar ook op psycho-sociaal vlak is de impact van deze crisis immens. Je leeftijdsgenoten zien sneuvelen, je kinderen en kleinkinderen niet mogen ontmoeten, plotseling behoren tot een kwetsbare doelgroep… dit hakt al stevig in op deze bevolkingsgroep. De signalen die OKRA hierrond ontvangt zijn bijzonder duidelijk. Nu ook nog de factuur van deze coronacrisis naar hen doorschuiven is niet ernstig.
Ouderen krijgen de laatste jaren maar al te vaak de zwarte piet toegewezen. In het vergrijzingsdebat wijzen sommige jongeren naar ouderen als diegenen die de pensioenkassen aan het opsouperen zijn. In het klimaatdebat krijgen ouderen het verwijt dat ze door hun vroegere levenswijze aan de basis liggen van deze ecologische verschuiving, terwijl de beweging ‘grootouders voor het klimaat’ net aantoont dat de ouderen bijzonder zorgzaam zijn op dit vlak.
En nu de coronafactuur doorschuiven naar de ouderen? Dat kan niet!
Niemand, ook OKRA, trekt in twijfel dat er een stevige coronafactuur te betalen valt in de nabije toekomst. We gaan dit echter niet opvangen met een ‘taks’. Het kernwoord hier is ‘solidariteit’.
Het idee van het belasten van ouderen zet generaties tegen elkaar op. OKRA wil in dit debat niet meegaan. We willen er geen ‘wij-zij’ verhaal van maken. Wie toch in dit debat wil stappen zal dan ook rekening moeten houden van de verdiensten van de huidige ouderen in de realisatie van de welvaartstaat en in hun economische waarde vandaag (door kinderopvang, door vrijwilligerswerk, door mantelzorg enzovoort).
De welvaartstaat waarin wij vandaag leven rust op solidariteit. Solidariteit tussen de generaties, zodat jonge gezinnen kinderbijslag kunnen ontvangen, zodat de jeugd kan studeren, zodat ouderen pensioen kunnen ontvangen, zodat wie werkloos of ziek wordt een vervangingsinkomen heeft.
Ook op vlak van fiscaliteit en tussen de vermogens, vraagt OKRA solidariteit, waarbij de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. Wie meer heeft mag meer bijdragen. Dat staat echter niet gelijk met het belasten van één specifieke doelgroep. Solidariteit is net het antwoord.
De wijsheid van een samenleving merk je aan de wijze waarop men omgaat met ouderen.
OKRA hoopt dat Vlaanderen en België wijs blijft!
Mark De Soete, algemeen directeur OKRA
